Юдахин Русско⇒Кыргызский словарь
эпигон
м.
эпигон (бир коомдук - саясий, адабий, илимий ж.б. - багытты жактаган, бирок өзүнүн чыгармачылык өзгөчөлүг
эпигонский
~, ая, -ое
эпигон-го т.; эпигондук.
эпигонство
ср.
эпигондук (см. эпигон).
эпиграмма
ж.
эпиграмма (1. сатира түрүндө жазылган кыскача ыр; 2. байыркы гректерде - эстеликке, молого, үйдүн бооруна
эпиграмматический
~, ая, -ое
эпиграмма-га т.;эпиграммалык;
эпиграмматический выпад против кого-л. бирөөгө каршы эпиграм
эпиграф
м.
1. эпиграф (текстке кыскача түрдө түшүнүк жана негизги идеясын берүү максаты менен чыгарманын башыпа же а
эпиграфика
ж.
эпиграфика (байыркы жазуулар жөнүндөгү илим).
эпидемиолог
м.
эпидемиолог (эпидемиология боюнча специалист).
эпидемиологический
~, ая, -ое
эпидемиология-га т.; эпидемиологиялык;
эпидемиологическая лаборатория эпидемиологиялык лаб
эпидемиология
ж.
эпидемиология (жугуштуу оорулардын чыгышынын жана күчөшүнүн закондорун, ал оору менен күрөшүү, аны эскерт
эпидемический
~, ая, -ое
эпидемия-га т.; эпидемиялык;
эпидемические болезни эпидемиялык оорулар.
эпидемия
ж.
эпидемия (жугуштуу оорунун абдан жайылып кетиши);
эпидемия гриппа грипптин эпидемиясы, грипп оорусу
эпидрема
ж. анат.
эпидерма (айбандардын терисинин жана кээ бир өсүмдүктөрдүн кыртышынын эң сырткы катмары).
эпизод
м.
1. (происшествие, событие, незначительный случай) эпизод, окуя, болгон окуя;
доехать без всяких эпи
эпизодический
~, ая, -ое
дайыма болуп турбаган; кээ бир убакта, мезгил-мезгили менен болуучу;
эпизодические встречи
эпизодичный
~, ая, -ое
см. эпизодический.
эпизоотический
~, ая, -ое
вет.
эпизоотия-га т.
эпизоотия
ж. вет.
эпизоотия (малдын өлөт, темтең, шарп сыяктуу жугуштуу ооруларынын кең таралышы).
эпикуреец
м.
эпикурчул (1. филос. эпикуреизмди жактоочу; 2. өз жыргалчылыгын, сезим ыракатын бардык нерседен жогору ко
эпикуреизм
м.
эпикуреизм (1. филос. байыркы гректердин философу Эпикурдун динге каршы материалисттик окуусу; 2. Эпикурд
эпикурейство
ср.
эпикурчулдук (сезим ыракатына, назик турмушка берилип кетүүчүлүк).
эпилепсия
ж. мед.
эпилепсия, талма (эс-учун жоготуп, талма сыяктуу болгон нервдик оору).
эпилептик
м. мед.
эпилептик (эпилепсия, талма менең ооруган киши).
эпилептический
~, ая, -ое
эпилепсия-га т.
эпилог
м.
эпилог (1. байыркы грек драмасында - актёрдук ниетин же оюндун мүнөзүн түшүндүрүп, көрүүчүлөргө карата ай
эпистолярный
~, ая, -ое
эпистолярдык (кат формасында);
роман в эпистолярной форме эпистолярдык формадагы роман (ка
эпитафия
ж.
эпитафия (көр үстүндөгү жазуу).
эпителий
м. анат.
эпителий (дененин сыртын каптап бир-бирине тыгыз жаткан, түрдүү формадагы клет калар).
эпитет
м. лит.
эпитет (көбүрөөк кооздоого жетшиүү үчүн көркөм адабиятта бир нерсенин атына кошумчаланып айтылуучу а
эпицентр
м. геол.
эпицентр (жер титирөө борборунун чөйрөсү).
эпический
~, ая, -ое
1. эпос-ко т.; эпостук;
эпическая поэзия эпостук поэзия;
2. перен. (бесстрастный) ке
эполеты
мн. (ед. эполет м.) уст.
эполет (параддык погондор; см. погон).
эпопея
ж.
1. лит. эпопея (бир далай тарыхый окуяларды сүрөттөөчү ири адабий чыгарма);
2. перен. эпопея (бир д
эпос
м. лит.
эпос (1. баатырдык жөнүндөгү элдик оозеки чыгарма; 2. аңгеме түрүндө айтылган жанр).
эпоха
ж.
эпоха, доор, заман;
советская эпоха советтик доор;
геологические эпохи геологиялык доорлор.
