Юдахин Русско⇒Кыргызский словарь
ха
звукоподр.
ха-ха, хэ-хэ (каткырып күлүүнү тууроо).
хадж
м. рел.
ажы (Мекеге барып зыярат кылуу);
совершить хадж ажыга барып келүү.
хаджи
м. нескл. рел.
ажы (Мекеге барып келген мусулман).
хаживать
многокр. разг.
жүргүлөө, баргылоо, келгилөө, барып туруу;
мы частенько хаживали к ним алардыкына биз ж
хакас
м.
хакас.
хакаска
женск. р. к хакас;
хакаска.
хакасский
~, ая, -ое
хакас-ка т;
хакасский язык хакас тили.
хакасы
мн.
хакастар.
хаки
1. прил. неизм. (цвет) хаки (күрөң-жашыл);
материя цвета хаки хаки түсүндөгү кездеме;
2. ср. нескл. (т
хала
ж.
хала (нандын бир түрү).
халат
м.
1. (восточный) чапан, ала чапан;
узбекский халат өзбек чапан, өзбектин ала чапаны;
2. (домашн
халатно
нареч.
салкын, көңүл кош, кош көңүл, шалакы;
халатно относиться к работе ишке салкын мамиле кылуу, ишк
халатность
ж.
салкындык, салкын көз менен кароо, көңүл коштук, шалакылык (ишке, милдетке көңүл коштук менен салкын каро
халатный
~, ая, -ое
салкын, көңүл кош, шалакы;
халатное отношение к своим обязанностям өз милдетине салкын мам
халва
ж.
халва, алба (жаңгакты, данекти ж.б. майдалап жасалган таттуу тамак).
халиф
м. ист.
халиф, калыйпа (бүткүл мусулмандардын диний башчысынын титулу).
халифат
м. ист.
1. (государство) халифат (бийлиги халифтин колунда болгон мамлекет);
2. (власть халифа) халифт
халифатский
~, ая, -ое
халифат-ка т.
халифский
~, ая, -ое
халиф-ке т.
халтура
ж. неодобр.
халтура (1. жүр нарыга салып, оңой эле табылган киреше; 2. чүргөй салган иш).
халтурить
несов. неодобр.
халтура кылуу (1. жүр нары кыла салуу; 2. чүргөй салуу).
халтурный
~, ая, -ое
неодобр.
халтурдук (1. жүр нары кыла саяган; 2. чүргөй салынган).
халтурщик
м. неодобр.
халтурщик, халтурчу (чүргөй салуучу эркек киши).
халтурщица
женск. р. к халтурщик;
халтурщица.
халцедон
м. мин.
халцедон (кварц түркүмүнө кирүүчү, жарым кымбаттуу таштын бир түрү).
халцедоновый
~, ая, -ое
халцедон-го т.
хам
м. бран.
адепсиз, уятсыз, орой киши.
хамелеон
м.
1. зоол. хамелеон (айланасындагы шарттарга карай улам башка бир түскө кирип кубулуучу сойлогуч жаныбар; б
хамиты
мн.
хамиттер (Түндүк Африкадагы калктардын бир группасы).
хамить
несов. разг.
адепсиздик кылуу, уятсыздык кылуу, оройлук кылуу.
хамса
ж.
см. камса.
хамский
~, ая, -ое
разг.
адепсиз, уятсыз, орой;
хамский поступок уятсыз кылык;
хамское отношение
хамство
ср. разг.
адепсиздик, уятсыздык, оройлук.
хан
м. ист.
кан, хан.
хандра
ж.
жылдызы түшүү, бук болуу, көңүлү чөгөт болуу, түнөрүү;
на него напала хандра анын ичи бук болуп тур
хандрить
несов.
жылдызы түшүү, бук болуу, көңүлү чөгөт болуу, түнөрүү.
ханжа
м. и ж.
сопусунган киши, такыбасынган киши.
ханжеский
~, ая, -ое
ханжа-га т.;
ханжеское поведение сопусунган (такыбасынган) жүрүш-туруш.
ханжество
ср.
сопусунуучулук, такыбасынуучулук.
ханский
~, ая, -ое
хан-га т.;
ханский дворец кан сарайы.
ханство
ср. ист.
1. (звание хана) кан, хан;
2. (владения хана) кандык.
ханты
мн. нескл.
ханттар (остяко-вогул улуттук округда туруучу, мурун остяктар деп аталган бир калк).
хаос
хаос I
м. миф.
хаос (байыркы гректердин мифологиясында - дүйнө пайда болгонго чейин болгон туман жана
хаотический
~, ая, -ое
хаос-ко т.; баш аламан;
в хаотическом состоянии баш аламан абалда.
хаотичность
ж.
чалды-куйдулук, баш аламандык.
хаотичный
~, ая, -ое
см. хаотический.
хапать
несов. кого-что, разг.
1. (хватать) чапчып алуу, чеңгелдей калуу;
2. (присваивать незаконно) жулуп кал
хапнуть
однокр.
см. хапать.
хапуга
м. и ж. разг.
паракор, жуткуч, ач көз.
харакири
ср. нескл.
харакири (Японияда самурайлардын канжар же устара менен кардын жарып, өзүн өзү өлтүрүшү).
характер
м.
1. мүнөз;
твёрдый характер бек мүнөз, катуу мүнөз;
сильный характер күчтүү мүнөз;
неужи
характеризовать
сов. и несов. кого-что
мүнөздөө, мүнөздөп көрсөтүү;
характеризовать кого-л. с положительной стороны би
характеризоваться
несов.
1. мүнөздөлүү, сыпатталуу;
степные районы характеризуются сухим климатом чөл райондору кургак к
характеристика
ж.
1. мүнөздөө, мүнөздөмө;
дать положительную характеристику кому-л. бирөөгө оң мүнөздөмө берүү;
характерно
1. нареч. мүнөздүү;
2. безл. в знач. сказ. мүнөздүү, өзгөчөлүгү бар;
характерно, что он уклонился от п
характерный
~, ая, -ое
1. (имеющий резко выраженные особенности) мүнөздүү, өзүнчө бир түрдүү;
характерная черта м
хариус
м.
(рыба) хариус (тузсуз сууда жашоочу балык).
харканье
ср.
какыруу, түкүрүү.
харкать
несов. разг.
какыруу, түкүрүү;
харкать кровью кан түкүрүү.
харкнуть
однокр.
см. харкать.
