Юдахин Русско⇒Кыргызский словарь






дуализм  м. филос.  дуализм (дүйнөнүн негизи - бири-бирине байланышпаган эки башталыштан - дух менен материядан - түзү
дуалист  м.  дуалист (дуалисттик көз карашты жактоочу адам).
дуалистический  ~, ­ая, -ое  дуалисттик (дуализмге негизделген).
дуб  м.  дуб, эмен.
дубильный  ~, ­ай, -ое  тех.:  дубильный чан ийлөө челеги;  дубильные вещества ийлөө заттары.
дубильня  ж. тех.  терини ийлей турган (өңдөй турган) жай.
дубильщик  м.  тери ийлөөчү (өңдөөчү) адам.
дубина  ж.  1. келтек, союл;  2. перен. разг. топос киши, мокок киши.
дубинка  ж.  келтек, союлча.
дубитель  м.  ийлөөчү зат.
дубить  несов. что  ийлөө, малмага салуу, өңдөө.
дублёный  ~, ­ая, -ое  ийленген, өңдөлгөн, малмага салынган;  дублёная кожа ийленген тери, малмага салып ийленген
дублёр  м. театр.  дублёр (тиешелүү убактарда негизги артисттин ордуна ойноочу артист).
дубление  ср.  ийлөө, өңдөө, малмага салуу.
дублет  м.  1. дублет (бир нерсенин экинчи экземпляры);  дублет рукописи кол жазманын дублети;  2. охот. ду
дубликат  м.  дубликат (кандайдыр бир документтин экинчи, негизги экземплярындай күчү бар экземпляры).
дублирование  ср.  дублировать кылуу, кайталоо.
дублировать  несов. кого-что  1. дублировать кылуу, кайталоо (бир эле ишти эка жерде кайталап иштөө);  этот актёр дуб
дубляж  м.  дубляж;  см. дублировать 2.
дубняк  м.  дуб токой, эмен токой.
дубовый  ~, ­ай, -ое  1. дуб-га т.; дубдуу, эмендүү;  дубовый лес эмендүү токой;  дубовый стол эмен стол; &n
дубрава  ж. поэт. уст.  дубдуу токой, эмендүү токой.
дуга  ж.  1. догоо;  2. мат. жаа (тегерек сызыктын бир бөлүгү же жалпы эле ийри сызык);  согнуть в дугу а
дугообразный  ~, ­ай, -ое  догоо сымал, догоо формасындагы.
дудеть  несов. разг.  1. (играть на дудке) чоор тартуу;  2. (губами) эрдин чормойтуп тыбыш чыгаруу.
дудка  ж.  чоор;  плясать под чью-л. дудку бирөөнүн дегени менен болуу.
дудки  межд.  кой-ээ; мунуң ишке ашпайт.
дужка  ж.  1. тутка, кулак;  ведёрные дужки чаканын кулагы;  2. (в игре в крокет) дужка (крокет ойнунда сы
дуло  ср.  ооз (мылтыктын, замбиректин оозу).
дульный  ~, ­ая, -ое  дуло-го т.;  дульная часть орудия замбиректин ооз жагы.
дума  ж.  1. поэт. уст. ой, пикир;  думу думать ой ойлоо;  2. ист. дума (падышалык Россияда - закон чыгар
думать  несов.  1. ойлоо;  2. (намереваться) -чы болуу;  когда вы думаете уехать? сиз качан кетмекчи болосу
думаться  несов. безл. кому, разг.  ­дай болуп көрүнүү, ойго келүү, -ча болуу;  мне думается, он сегодня не придёт
думка  ж.  (подушечка) кичине жастык, жастыкча.
думский  ~, ­ая, -ое  дума 2-ге т.
дунгане  мн.  дунгандар.
дунганин  м.  дунган.
дунганка  женск. р. к дунганин.
дуновение  ср.  желдөө, желаргы жүрүү;  дуновение ветерка желаргы согуу.
дунуть  однокр.  см. дуть.
дупель  м. зоол.  дупель (саз кушунун бир түрү).
дуплет  м.  дуплет (бильярдда - бир шарды бири менен урганда, урулган шар кырга урунуп, кайта тоголонуп лузага түшүү)
дуплистый  ~, ­ая, -ое  көңдөйлүү, көңдөйү бар;  дуплистое дерево көндөйлүү жыгач.
дупло  ср. в разн. знач.  көңдөй (бир нерсенин взөгү чирүү аркасында пайда болгон көңдөй);  дупло дерева жыгач
дура  женск. р. к дурак;  акмак, келесоо (аял, кыз жөнүндө).
дурак  м.  акмак, келесоо;  дурак дураком разг. акмактын акмагы;  игра в дураки дөрөк оюну (карта оюну); &
дуралей  м. разг.  акмак, кеңкелес.
дуранда  ж. с.-х.  күнжара.
дурацкий  ~, ­ая, -ое  разг.  дурак-ка т.; акмактык;  дурацкое положение акмактык абал;  что за дурацкий
дурачество  ср. разг.  акмакчылык;  брось свои дурачества! акмакчылыгыңды кой!
дурачить  несов. кого, разг.  акмак кылуу.
дурачиться  несов. разг.  акмактануу, калжаңдоо, былжыроо.
дурачок  м.  уменьш. от дурак разг.  акмак, келесоо, жинди;  прикидываться дурачком келесоо болумуш болуу.
дурашливый  ~, ­ая, -ое  разг.  келесоо чалыш, тентек чалыш.
дурень  м. разг.  акмак, кеңкелес.
дурить  несов. разг.  акмакчылык кылуу, кеңкелестенүү, жиндиленүү.
дурман  м.  1. бот. дурман (уу өсүмдүктүн бир түрү);  2. разг. (опьяняющее средство) баш айланткыч, баңги кылгыч
дурманить  несов. кого-что  башын айландыруу, баңги кылуу.
дурнеть  несов.  көркү кете баштоо.
дурно  1. нареч. жаман, өтө начар;  эта вещь дурно сделана, нужно её переделать бул нерсе жаман иштелген, кайта оңдо