Юдахин Русско⇒Кыргызский словарь
указ
м.
указ;
Указ Президиума Верховного Совета СССР СССР Жогорку Советинин Президиумунун Указы;
ты м
указание
ср.
көрсөтмө, көрсөтүү;
по указанию из центра борбордун көрсөтмөсү боюнча;
дать соответствующие
указатель
м.
1. (надпись, стрелка и т.п.) көрсөткүч;
указатель дорог жол көрсөткүч;
2. (справочник, список
указательный
~, ая, -ое
көрсөтүүчү, жөн шилтөөчү;
указательное местоимение грам. шилтеме ат атооч;
указатель
указать
сов.
1. кого-что, на кого-что (показать) көрсөтүү;
указать пальцем на кого-л. бирөөнү сөөмөйү менен кө
указка
ж.
1. (палочка) указка, көрсөткүч таякча;
2. разг. неодобр. (указание) бирөөнүн шилтөөсү;
действ
указчик
м.
көрсөтүүчү, жөн шилтеп туруучу, башкаруучу.
указчица
женск. р. к указчик.
указывать
несов.
см. указать.
укалывать
несов.
см. уколоть.
укалываться
несов.
1. см. уколоться;
2. страд. к укалывать.
укатать
сов. что
таптоо, таптап текшилөө, тоголотуп жылмалоо;
укатать дорогу жолду таптоо.
укатить
сов.
1. что (угнать) тоголотуп (тегеретип) алыстатуу, тоголотуу;
дети укатили мяч под ворота балдар то
укатывать
укатывать I
несов.
см. укатать.
укатывать II
несов.
см. укатить.
укачать
сов. кого-что
1. (усыпить) терметип уктатуу;
ребёнка быстро укачали баланы терметип, тез уктатышты;
&n
укачивание
ср.
(ребёнка) терметүү, терметип уктатуу.
укачивать
несов.
см. укачать.
укипать
несов.
см. укипеть.
укипеть
сов.
1. (дойти до готовности) кайнап жетиле бышуу;
2. (убыть от кипения) кайнап соолуу, кайнап кемүү.
укисать
несов.
см. укиснуть.
укиснуть
сов.
ачып жетилүү, жетиле ачуу, ачып калуу, ирүү;
тесто ещё не укисло камыр жетиле ачый элек.
уклад
м.
уклад, түр, тартип, сиңген урп-адат;
новый уклад жизни турмуштун жаңы тартиби;
общественно-эк
укладка
ж.
1. (чем-л.) укладка, төшөө, салуу, коюу, жаюу;
2. (упаковка во что-л.) салуу, иреттеп салуу; иретте
укладчик
м.
укладчик (бир нерсени салуучу, төшөөчү жумушчу).
укладчица
женск. р. к укладчик;
укладчица.
укладывать
несов.
см. уложить.
укладываться
несов.
1. см. уложиться; улечься 1, 2;
укладываться спать уктоо үчүн жатуу;
2. страд. к укладыва
уклон
м.
1. (покатость) оодук, эңкейиш, ылдый, жантайма;
поезд шёл под уклон поезд эңкейиш менен жүрүп отурд
уклонение
ср.
1. (напр. от удара) кыйшаюу, эңкейүү, четке кача бурулуу, буйт берүү, жалт берүү;
2. перен. (от те
уклониться
сов.
1. (отстраниться) кыйшаюу, эңкейүү, буйтоо, четке кача бурулуу;
уклониться от удара соккудан буйт
уклончиво
нареч.
тайсалдатып, куйтуланып;
уклончиво отвечать так айтпай, тайсалдатып жооп кайтаруу.
уклончивость
ж.
туз эместик, тайсалдагандык;
уклончивость ответа жооптун түз эместиги.
уклончивый
~, ая, -ое
түз эмес, тайсалдаган.
уклоняться
несов.
см. уклониться.
уключина
ж.
уключина (кайыктын кырында калак бекитилүүчү оюк жер).
укокошить
сов. кого, прост.
жайлап салуу (өлтүрүү).
укол
м.
1. саюу, чанчуу;
укол иголкой ийне менен саюу;
2. мед. (впрыскивание) укол, укол жасоо;
уколоть
сов. кого-что
1. (наколоть) саюу, сайып алуу, чанчуу;
я уколол руку булавкой мен колумду төөнөгүч мене
уколоться
сов.
(наколоться) сайып алуу, тикенек киргизип алуу.
укомплектование
ср.
комплекттөө, толтуруу, топтоо, чогултуу.
укомплектованность
ж.
толук комплекттенгендик.
укомплектованный
~, ая, -ое
1. прич. от укомплектовать;
2. прил. толук комплекттенген;
укомплектованные части во
укомплектовать
сов. что
комплекттөө, толтуруу, топтоо, чогултуу.
укомплектоваться
сов.
комплекттелинүү, толтурулуу, топтолуу, чогултулуу.
укомплектовывать
несов.
см. укомплектовать.
укомплектовываться
несов.
1. см. укомплектоваться;
2. страд. к укомплектовывать.
укор
м.
жеме;
посмотреть с укором жемелеген түр менен кароо.
укорачивание
ср.
кыскартуу.
укорачивать
несов.
см. укоротить.
укорачиваться
несов.
1. см. укоротиться;
2. страд. к укорачивать.
укоренение
ср.
1. тамырдануу, тамыр жаюу;
2. перен. өнөкөт болуу, өнөкөткө айлануу, сиңүү, чыңдалуу.
укоренить
сов. что
1. тамырдоо, тамыр жаюу;
2. перен. өнөкөт кылуу, сиңдирүү, чыңдоо.
укорениться
сов.
1. тамырдануу, тамыр жаюу;
2. перен. өнөкөт болуу, өнөкөт болуп калуу, өнөкөткө айлануу, сиңүү, ч
укоренять
несов.
см. укоренить.
укореняться
несов.
1. см. укорениться;
2. страд. к укоренять.
укоризна
ж.
жеме, жекирүү, уяткаруу, зекүү;
говорить что-л. с укоризной бир нерсени жемелеп айтуу.
укоризненно
нареч.
жемелеп, жекирип, уяткарып, зекип.
укоризненный
~, ая, -ое
жемелеген, жекирген, зекиген;
укоризненные слова жекирген сөздөр.
укорить
сов. кого
жемелөө, жекирүү, зекүү.
укоротить
сов. что
кыскартуу;
укоротить палку таякты кыскартуу.
